Tegenstellingen





Vecht jij niet te veel?’
Ze kijkt naar mij en ik naar haar.

Het antwoord in mijn hoofd is: ‘Ik vecht nog lang niet genoeg. Nog niet hard genoeg. Voor jouw en mijn vrijheid. Voor jouw winkel die je niet nog een keer verplicht wilt sluiten. Voor jouw kinderen, zodat zij niet volwassen worden in een dystopische wereld. Voor ons allemaal, om geen Orwell-achtige taferelen te krijgen (zoals in China). Om niet nog meer verdeeldheid en discriminatie te krijgen.’

Als ik zeg dat de maatregelen buitenproportioneel zijn, zegt zij dat ze toch iets moeten om het virus in te dammen.
Als ik zeg dat ze in de afgelopen twee jaar niets aan verbetering en opschaling van de zorg hebben gedaan, zegt zij dat dat ook heel veel geld kost en dat je dat niet zomaar voor elkaar hebt in twee jaar.
Als ik zeg dat zij zich als gevaccineerde niet hoeft te laten testen en zij zelfs een groen vinkje houdt als ze positief test, terwijl ze ook nog steeds besmettelijk is, zegt ze dat de symptomen dan veel minder erg zijn en niet dodelijk.
Als ik zeg dat de coronapas door een econoom is bedacht en dat zelfs de RIVM zegt dat het totaal niet helpt, haalt ze haar schouders op en zegt ze dat zij niet wil dat haar winkel gesloten wordt en dat dat hiermee voorkomen kan worden.
Als ik zeg dat de coronapas uitsluiting van een groep mensen geeft en inbreuk op je privacy, zegt zij dat je je kunt laten testen en als je dat niet wilt dat je dan zelf voor uitsluiting zorgt.
Als ik zeg dat ik het eigenlijk niet mag zeggen, maar dat dit wel erg lijkt op hoe de Joden langzaam buitenspel werden gezet, wordt ze furieus, omdat dat iets heel anders is.
Als ik het nuanceer en zeg dat mensen al eerder zijn uitgesloten op grond van ras, geloof, sekse, gender en huidskleur en nu dus op medische grond, zegt ze dat het nu om onze veiligheid gaat.
Als ik zeg dat ik niet mee kan met een bedrijfsuitje naar theater of restaurant waar de coronapas verplicht is, zegt zij dat ik het voor het team moet doen en vraagt ze of ik nog steeds niet met een specialist heb gesproken over of ik de vaccinatie veilig kan krijgen.

Zij kijkt nog steeds naar mij en ik naar haar.
Op een bepaalde manier houden we van elkaar en willen we elkaar beschermen.
Gelukkig kunnen we er goed over praten. Maar daar heb ik nu geen zin in.
Ik antwoord daarom alleen maar: ‘Nee.’



© Jessica Leffers 2021
Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.


Reacties

Populaire posts van deze blog

De dood van een jager

Als de herfst

Big Brother