Drempel
Ineens is het gebeurd. Ik ben een drempel over. Ik zag hem niet aankomen en merkte ook niet dat ik er overheen stapte. Maar toch. Ineens ben ik ‘van middelbare leeftijd’. Slap vel, vermoeid hoofd, kapsel dat niet meer lekker valt, extra kilo’s en haar op plekken waar ik het nog nooit gehad heb. En dan m’n humeur: vroeger overal voor in, de gangmaker, nooit chagrijnig. Nu heb ik nergens zin in en ben ik de godganse dag aan het klagen en zeuren. Maar ja, er zijn dan ook ineens wel heel veel idioten op de wereld. Goede dagen zijn er ook hoor. Dat zijn dagen waarop ik niemand fysiek aanval. Of een dag waarop ik alles heb onthouden wat ik moest doen. Denk ik. © Jessica Leffers 2020 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.