All that Jess!

Op mijn buik schuifel ik naar voren. Het geweer prikt in m’n borst. Ik heb nog nooit geschoten en ik weet ook niet of ik dat wel kan. Mijn lijf barst van de adrenaline. Ik ben doodsbang en tegelijkertijd voel ik, ik moet winnen! Ik heb het spel als een angsthaas gespeeld. Ik heb me gedeisd gehouden, liet de anderen elkaar afschieten. Maar nu zijn er nog maar twee over: hij en ik. Dus nu zal ik wel moeten als ik dit wil winnen. Ik strek m’n nek, zodat ik om de houten schutting heen kan kijken.  Op dat moment hoor ik een harde klap en spatten de verfspetters om me heen. Op de zandzakken achter me zit een grote, verse, blauwe stip. Dat scheelde niet veel! Blijkbaar weet hij waar ik me verborgen hou, maar ik weet nu ook waar hij is. Ik hou me stil. Rechts voor me hoor ik geschuifel. Hij verplaatst zich. Het is echt een groot voordeel dat ik van de ruimtes waar ik ben direct een plattegrond in m’n hoofd heb zitten. Ik kom van m’n buik af en ga op m’n hurken zi

Alles wat ik achter wilde laten neem ik met me mee Minder mooi zit ook in mij zie ik nu Geen weg terug © Jessica Leffers 2015 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

Oma en kleinkind in een verder verlaten winkelstraat Twee H&M-tassen tussen hen in met pyjama's, toiletspullen en een boek Ze gaan bij dochter / moeder in het ziekenhuis op bezoek. © Jessica Leffers 2015 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

Liefhebben lijkt erg op reizen naar een ver en mysterieus land; een verzameling van indrukken heb ik van die reizen meegenomen. Maar bij deze treinreis, die ik nu maak, is het zo dat als je er geweest bent, dat meteen een kaartje is voor de volgende keer. En als je iemand anders over de reis hebt horen spreken, en je hebt de reis van die ander werkelijk begrepen, dan kun je de conducteur ervan overtuigen dat je op die trein hoort, dat je een kans zou moeten krijgen die reis te maken. In die trein zit ik nu. Het voorbijflitsende landschap laat mij flarden zien van al die indrukken die ik in eerdere reizen heb verzameld. Het waren de mannen in mijn leven die me geleerd hebben me te doen gelden en mijn grenzen aan te geven, die me lieten zien hoe belangrijk het is assertief te zijn, niet altijd aardig gevonden te willen worden, groot te denken, ruimte in te nemen, leiding te nemen, eervol te zijn, trouw te blijven aan mezelf, risico’s te durven nemen. Flits, flits. Ik heb pr

Een eenzame oude man zit stilzwijgend zijn dagen uit in de wachtkamer van het leven. © Jessica Leffers 2015 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.