Hoge ogen gooien
Er was eens een wezen -zijn naam was Jan- Een wezen zo groot als de kleine blonde dood. Dit wezen was niks Niks anders dan Een zegen voor de man. Want als je hem eens nodig had, Dan kwam hij dras, de schat. Hij trok zijn ogen uit zijn kop En gooide ze heel hoog voor je op. De laatste die hem zag Had minder geluk die dag Want, omdat Jan zijn ogen te hoog had gegooid, -dat was nog nooit gebeurt, nog nooit!- Trok hij de ogen uit de kop van de man En na hem zag niemand nog wat van Jan. © Jessica Leffers 2014 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.