Hoge ogen gooien




Er was eens een wezen
-zijn naam was Jan-
Een wezen zo groot
als de kleine blonde dood.
Dit wezen was niks
Niks anders dan
Een zegen voor de man.

Want als je hem eens nodig had,
Dan kwam hij dras, de schat.
Hij trok zijn ogen uit zijn kop
En gooide ze heel hoog voor je op.

De laatste die hem zag
Had minder geluk die dag
Want, omdat Jan zijn ogen te hoog had gegooid,
-dat was nog nooit gebeurt, nog nooit!-
Trok hij de ogen uit de kop van de man
En na hem zag niemand nog wat van Jan.





© Jessica Leffers 2014
Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.




Reacties

Populaire posts van deze blog

De dood van een jager

Als de herfst

Waarom spiritualiteit bij mij niet werkt. Deel 134: Aartsengelen