All that Jess!

Aan het eind van een lange werkdag lig ik languit op bed voor een Yoga Nidra-sessie.  Tijdens de sessie bedenk ik me ineens dat ik contact moet leggen met Aartsengel Michaël. Dat kan nooit mijn eigen gedachte zijn, want waarom zou ik zoiets denken? Ik heb niets met aartsengelen en ik wist ook niet dat je contact met ze kan leggen.  Blij dat ik eindelijk een spirituele ingeving heb gekregen, app ik een vriendin of zij zijn telefoonnummer heeft.  Ze appt terug: ‘voordat je in slaap valt, vraag je aartsengel Michaël van het licht (ik zeg dit er toch maar even bij) om je informatie te geven tijdens je droomslaap. Leg pen en papier klaar.’ Ik vraag me af welke demonen ik oproep als ik ‘van het licht’ er niet bij vermeld.  De volgende ochtend heb ik geen informatie gekregen. Ik snap dat wel. Je zult maar aartsengel zijn en iedere nacht door miljoenen mensen wereldwijd worden gevraagd om informatie. Wat voor informatie willen al die mensen überhaupt?  Ik bestel een boek over deze aartsengel,

Vecht jij niet te veel?’ Ze kijkt naar mij en ik naar haar. Het antwoord in mijn hoofd is: ‘Ik vecht nog lang niet genoeg. Nog niet hard genoeg. Voor jouw en mijn vrijheid. Voor jouw winkel die je niet nog een keer verplicht wilt sluiten. Voor jouw kinderen, zodat zij niet volwassen worden in een dystopische wereld. Voor ons allemaal, om geen Orwell-achtige taferelen te krijgen (zoals in China). Om niet nog meer verdeeldheid en discriminatie te krijgen.’ Als ik zeg dat de maatregelen buitenproportioneel zijn, zegt zij dat ze toch iets moeten om het virus in te dammen. Als ik zeg dat ze in de afgelopen twee jaar niets aan verbetering en opschaling van de zorg hebben gedaan, zegt zij dat dat ook heel veel geld kost en dat je dat niet zomaar voor elkaar hebt in twee jaar. Als ik zeg dat zij zich als gevaccineerde niet hoeft te laten testen en zij zelfs een groen vinkje houdt als ze positief test, terwijl ze ook nog steeds besmettelijk is, zegt ze dat de symptomen dan veel minder erg zijn

Ik streel mijn huid van de ene met de andere hand de huid die heeft gevoeld aangeraakt vastgepakt losgelaten. Mijn handen die exact weten waar in een lichaam de pijnplekken zitten en wat die nodig hebben behalve als het om mijn eigen lichaam gaat. Ik streel mijn huid van de ene met de andere hand ik moet mezelf gaan voelen aanraken vastpakken en al het andere loslaten. © Jessica Leffers 2021 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

  © Jessica Leffers 2021 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

de één en de ander
 de ander en de één
 zonder de één geen ander 
en zonder de ander geen één
 de één is anders dan de ander en de ander is anders dan de één 
toch is er niet veel anders aan de ander dan anders is aan de één
 de één is dankzij de ander en de ander is dankzij de één 
 er is dus geen één en geen ander 
wij zijn elkander en wij zijn één



 © Jessica Leffers 2021 Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

Eén van de mooie dingen aan werken in een boekwinkel is dat je bepaalde boeken eerder kunt lezen dan ‘het grote publiek’. Je moet de boeken tenslotte kunnen aanbevelen als ze net nieuw in de winkel liggen. En het is leuk om ze eerder te kunnen lezen, maar ook niet meer dan dat. Totdat Thomas Olde Heuvelt met een nieuw boek komt. Een paar jaar geleden struinde ik door een boekwinkel. Zelf werkte ik toen nog niet in het boekenvak. Ik zag Hex liggen. Er stond een aanbeveling van Stephen King op, mijns inziens de beste schrijver ooit. Zonder te lezen waar het boek over ging, nam ik het mee naar huis. Dat was mijn eerste kennismaking met Thomas OldeHeuvelt. Hij had al wel eerder dingen geschreven, maar met Hex brak hij door bij het grote publiek. En bij mij. Ik las Hex en wist: dit is de eerste Nederlandse schrijver die in de buurt komt van het talent en de kwaliteit van Stephen King.

 Al snel kreeg ik wel die baan in een boekhandel. Echo verscheen, het volgende boek van zijn hand. Ik was

Leedvermaak, ik kan er ontzettend van genieten.  Begin februari tekende ik een petitie van de FNV voor de coronaheffing. Het doel daarvan is bedrijven die profiteren van de coronacrisis en enorme omzetten draaien, te laten meebetalen aan de verliezen van hen die amper het hoofd boven water kunnen houden. Normaal gesproken denk ik: eerlijk verdiend is eerlijk verdiend, dit is hoe de economie in elkaar zit. Maar nu zie ik dat anders. Waarom? Omdat het blauwe bolle mannetje tijdens de coronacrisis ontzettend veel extra omzet maakt op boeken. Terwijl de boekhandels tijdens de lockdown maar zo’n 30% van hun normale omzet draaien en de kosten hetzelfde blijven of zelfs omhoog gaan (bezorgkosten, extra telefoonkosten en een huurbaas die niet mee wil werken aan een tijdelijke huurvermindering). Dus vond ik het wel zo eerlijk om ervoor te zorgen dat dat dikke mannetje verplicht iets terug moet betalen. En ja, die verplichting is dan echt het leukste deel: ouderwets leedvermaak, niets menselijks

Twee jaar geleden begon ik als een naïeve, dromerige boekverslinder aan mijn tweede leven. Ik werd verkoopmedewerker bij de gezelligste boekwinkel van Nederland. Tijdens de lockdown kwam de minder idyllische kant van het boekenvak in de schijnwerpers te staan. 

Ik leerde dat het Centraal Boekhuis, althans zijn voorloper, sinds 1871 bestaat. Opgezet door de ‘Vereeniging ter bevordering van de belangen des Boekhandels’ (later de KvB). Wat is er van dat initiatief overgebleven? Het CB, die nog net niet voor iedere letter op een pakbon geld vraagt, heeft geen last van de lockdown. Boekhandels bestellen tijdelijk veel minder boeken bij het CB, maar Bol des te meer.  Wordt het niet eens tijd dat uitgeverijen en het CB een statement van jewelste maken, dat het CB zich herinnert waaruit het is ontstaan en ondersteund door uitgevers, tijdelijk even niet aan Bol levert? Ter bevordering van de belangen des Boekhandels?  Die vraag werd weggewuifd in boekenland, want dat was wel heel naïef gedacht