Orakel
Eén van de mooie dingen aan werken in een boekwinkel is dat je bepaalde boeken eerder kunt lezen dan ‘het grote publiek’. Je moet de boeken tenslotte kunnen aanbevelen als ze net nieuw in de winkel liggen. En het is leuk om ze eerder te kunnen lezen, maar ook niet meer dan dat. Totdat Thomas Olde Heuvelt met een nieuw boek komt.
Een paar jaar geleden struinde ik door een boekwinkel. Zelf werkte ik toen nog niet in het boekenvak. Ik zag Hex liggen. Er stond een aanbeveling van Stephen King op, mijns inziens de beste schrijver ooit. Zonder te lezen waar het boek over ging, nam ik het mee naar huis. Dat was mijn eerste kennismaking met Thomas OldeHeuvelt. Hij had al wel eerder dingen geschreven, maar met Hex brak hij door bij het grote publiek. En bij mij. Ik las Hex en wist: dit is de eerste Nederlandse schrijver die in de buurt komt van het talent en de kwaliteit van Stephen King.
Al snel kreeg ik wel die baan in een boekhandel. Echo verscheen, het volgende boek van zijn hand. Ik was door Thomas gegrepen. Ik had hem inmiddels verschillende keren op een boekenbeurs ontmoet en het bleek een ontzettend sympathieke gast te zijn. We nodigden hem uit in de winkel om te komen signeren. Helaas ging dat niet door vanwege corona. We hielden contact per mail met hem en zijn uitgever, maar dat liep een beetje langs elkaar heen: ideeën die wij opperden werden afgewezen, we kregen geen reactie op andere dingen en de radiopresentatrice waar Wilma iedere week een aantal boekentips mee doorneemt had al een vooruitexemplaar van Orakel gekregen, maar wij nog steeds niet. Uiteindelijk bleek het allemaal miscommunicatie: hij was heel druk aan het schrijven geweest aan Orakel, terwijl hij ondertussen privé een pittig jaar doormaakte en wij probeerden uit alle macht ons hoofd boven water te houden tijdens de lockdown. Uiteindelijk zijn schrijvers, uitgevers en boekhandelaren ook maar gewoon mensen die soms stomme dingen doen en zeggen, of weleens wat vergeten. Niets menselijks is ons vreemd. We legden het weer bij.
Op een zonnige maandagochtend niet lang daarna kwam de postbode met een boekendoosje met daarop ‘MEULENHOFF BOEKERIJ’. Op het verzendetiket stond ‘t.a.v. Wilma en Jessica’. Wilma en ik hadden al een idee wat we daarin zouden aantreffen, dus we trokken onder luid gegil het karton van de doos uit elkaar. Inderdaad: twee vooruitexemplaren van Orakel! Mét handtekening en een persoonlijke boodschap. We wilden Henk die middag alles alleen laten doen, zodat wij konden lezen, maar dat gaat niet. Zelfs niet tijdens een lockdown.
Maar lezen deden we. We werden in het boek gezogen en het deed fysiek haast pijn als we het weg moesten leggen. Wat een ongelooflijk goed boek. Meesterlijk geschreven, een schitterende sfeer, spannend van het begin tot het eind en prachtig vormgegeven. Het grijpt af en toe terug naar Hex, terwijl het een totaal ander verhaal is. Thomas is écht de Nederlandse King, dat heeft hij met dit boek wel bewezen. Het is zelfs zo’n goed boek dat ik pas een week nadat ik het uit had weer aan een ander boek kon beginnen en telkens als het hard waait denk ik dat ik een scheepsbel hoor luiden. Heel binnenkort ga ik zowel Hex als Orakel nog een keer lezen. Gewoon omdat het soms ook heel fijn is om iets wat al een tijdje uit is nog een keer opnieuw te kunnen lezen. Dat is één van de mooie dingen van mens zijn: boeken verslinden.
Reacties
Een reactie posten