Oma




Daar zit ze dan. Haar perkamentachtige, haast doorschijnende gezicht is omringd door rommelige, witte krullen. Ze straalt een serene rust uit. Haar magere beentjes bungelen net boven de grond en over de knokige knietjes heeft ze netjes haar nachtjapon gedrapeerd. Haar buik, dik van het vocht, puilt uit het verder magere lijf. Op de plek waar ooit haar borsten zaten is het plat. De blik in haar ogen verraadt haar ongeduld; ze wil haar bed weer in. Ze wil dat Hij haar komt halen. Maar het is haar tijd nog niet. Nog steeds niet.





© Jessica Leffers 2015
Niets van deze blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De dood van een jager

Als de herfst

Waarom spiritualiteit bij mij niet werkt. Deel 134: Aartsengelen